Erzincan’da, yaz sıcaklıklarının 35 dereceyi bulduğu günlerde bile mevsimlik tarım işçileri alın teriyle geçim mücadelesini sürdürüyor. Doğu ve Güneydoğu Anadolu illerinden, özellikle de Şanlıurfa’dan gelen yüzlerce tarım işçisi, Erzincan merkeze bağlı köylerde şeker pancarı başta olmak üzere birçok tarım ürününün yetiştiği tarlalarda yoğun mesai harcıyor.
Her yıl aileleriyle birlikte kilometrelerce yol kat ederek başka illere çalışmaya giden Şanlıurfalı tarım işçileri, Erzincan’daki şeker pancarı tarlalarında sabahın erken saatlerinden gün batımına kadar çapa yapıp ot yoluyor. Bunun yanı sıra domates, fasulye, kavun ve karpuz tarlalarında da emek veriyorlar.
Yaklaşık 7 ay süren bu zorlu süreçte günlük 1000 lira yevmiye ile çalışan işçiler, hem kendi geçimlerini sağlıyor hem de Türkiye tarımının sürekliliğine katkı sunuyor. Sıcak hava, zorlu çalışma koşulları ve çocuklarla birlikte göçebe bir yaşam tarzı, mevsimlik tarım işçilerinin karşılaştığı en büyük zorluklar arasında yer alıyor.
Şanlıurfa, Türkiye’de mevsimlik tarım işçiliğinin merkezlerinden biri olarak öne çıkıyor. Her yıl binlerce kişi, ekmek parası için ülkenin farklı bölgelerine giderek tarlalarda çalışıyor. Bu durum, hem bölgedeki iş gücü yapısını etkiliyor hem de göç veren illerle göç alan bölgeler arasında sosyoekonomik ilişkilerin oluşmasına neden oluyor.